Nederlands

Geschreven door Marxistische Stroming van de PSUV
Vertaling: Patrick Hens

Categorie: redactie

Gepubliceerd: 12 november 2013

In de afgelopen dagen heeft president Maduro terecht de ernst van de economische oorlog tegen de Bolivariaanse revolutie aangeklaagd. Hij wees erop dat de kapitalisten (Fedecámaras, Consecomercio en Venamcham) de schuldigen zijn en hij kondigde een reeks maatregel ter bestrijding aan. Omdat de gebeurtenissen zich zo snel ontwikkelen, hebben we beslist een korte verklaring te publiceren om ons standpunt met betrekking tot de economische oorlog en de aangekondigde maatregelen van president Maduro kenbaar te maken. In de komende dagen zullen we meer diepgaande artikelen publiceren om vanuit marxistisch standpunt de maatregelen en acties te analyseren en te becommentariëren.

De toestand is ernstig. De geaccumuleerde inflatie tussen januari en oktober staat al op 54%, en op jaarbasis op 74%. De schaarsheidsindex staat op een historisch recordpeil van 22%.

Waarom zijn deze cijfers zo hoog? De inflatie, het achterhouden van goederen, de te hoge prijzen, speculatie, kapitaalvlucht, corruptie, stopzetting van investeringen en andere plagen die de arbeiders en het volk treffen kennen hun oorsprong in het kapitalistische systeem.

Kapitalisten produceren niet om te voldoen aan de behoeften van de samenleving, maar om winst te maken. Als ze een grotere winst kunnen maken door goederen te importen met dollars aangekocht aan de officiële koers bij de staat (CADIVI), om daarna de goederen te verkopen aan de veel duurdere parallelle wisselkoers, zullen ze dat doen. Als ze met goedkope dollars containers vol schroot kunnen importeren, terwijl ze de dollars op de parallelle markt verkopen, zullen ze dat ook doen.

Dit is onderdeel van de normale werking van het kapitalistische systeem. De aard van de bourgeoisie drijft hen ertoe een grotere meerwaarde dan nodig te genereren. Daarom kan ze onder geen enkele voorwaarde een regelgeving toestaan op haar winsten, op de hoogte van de meerwaarde, op import, of op wat dan ook.

Een van de onderdelen van de economische oorlog is daarom de weerstand van de kapitalistische klasse tegen prijscontrole en tegen controle op de valuta.

Een ander onderdeel is opzettelijke, politiek gemotiveerde sabotage. Men haalt op een georganiseerde manier producten van de markt opdat de economie in elkaar zou storten en geeft de regering de schuld voor de problemen. Het is exact dezelfde tactiek als degene die door de kapitalisten en de imperialisten gebruikt werd tijdens de regering van Allende in Chili in 1971-73, ter voorbereiding van de staatsgreep van Pinochet. Nixon had de opdracht gegeven de “economie te laten schreeuwen”.

Een derde onderdeel is de weigering tot investeren. De kapitalisten voelen dat hun investeringen niet veilig zijn omwille van het bestaan van de Bolivariaanse revolutie, die de arbeiders vertrouwen in hun eigen kracht heeft gegeven. Een kapitalist zal niet investeren in een fabriek, of deze uitbreiden, als de kans bestaat dat de arbeiders, gesterkt door de regering, een socialistische raad zullen opzetten ter verbetering van de werkomstandigheden of ter verhoging van de lonen, of de onteigening van het bedrijf zullen eisen.

De economische oorlog is een open veldslag tussen de arbeiders, het volk, dat met duidelijke meerderheid al verschillende keren hun steun aan de Bolivariaanse revolutie betuigden; en de oligarchie, een minderheid van parasitaire kapitalisten, grootgrondbezitters, bankiers en speculanten, die sterke banden hebben met de imperialisten.

Halve maatregelen nemen of beroep doen op de verantwoordelijkheid van de ondernemers zal deze situatie niet oplossen. De regeling van de kapitalistische markt zal ook niet het gewenste effect hebben. De ervaringen van de Bolivariaanse revolutie, vooral sinds de patronale lock-out van 2002, maken één ding duidelijk: toegevingen en oproepen aan de bourgeoisie werden steeds gevolgd door meer sabotage en meer complotten. De pogingen om de prijzen en de winsten te regelen zullen enkel de sabotage, de weigering tot investering en de kapitaalvlucht doen toenemen.

De enige manier om te reageren op deze criminele en ondemocratische campagne is met harde hand en ijzeren vuist. Men moet de bourgeoisie de economische macht ontnemen, die ze gebruikt om de democratische wil van de meerderheid te breken.

De Marxistische Stroming Lucha De Clases stelt volgende maatregelen voor:

• Staatsmonopolie op de buitenlandse handel: men mag geen dollars blijven overhandigen aan de bourgeoisie. Wat Venezuela moet invoeren zal ingevoerd worden door de distributiekanalen van de staat.
• Arbeiderscontrole van de productie: arbeiders produceren de rijkdom en weten waar en hoe ze die moeten verspreiden. Zij beschikken over de kennis om economische sabotage te voorkomen en moeten het hele productieproces bewaken.
• Publieke controle van de distributie van voedsel en basisproducten: het georganiseerde volk in de gemeenschappen, samen met de socialistische arbeidersraden in de bedrijven en de milities moeten de controle uitvoeren over de bevoorrading, de verdeling en de verkoop van basisproducten.
• Bedrijven die de productie of distributie saboteren moeten onmiddellijk onteigend worden en onder arbeiderscontrole geplaatst worden.
• Onteigening onder arbeiderscontrole van de grote monopolistische bedrijven die de productie en distributie van voeding controleren, te beginnen met de POLAR-keten die de laatste tien jaar actief deelnam aan het complot tegen de revolutie.

De socialistische arbeidersraden, coöperatieven en boerenorganisaties, de communes en de volksmilities moeten zich organiseren in comités voor publieke bevoorrading in elke wijk en parochie. De coördinatie van deze organen moet gebeuren op gemeentelijk, provinciaal en nationaal niveau via democratisch verkozen en steeds afzetbare afgevaardigden. Op deze manier kan men de basis vestigen voor de onteigening van de grote monopolies, de banken en de grootgrondbezitters, waardoor een democratische planeconomie mogelijk wordt ten behoeve van de meerderheid van de bevolking.

Om het met de woorden van Ezequiel Zamora te zeggen: “de eigendommen van de rijken moeten geconfisqueerd worden, want daarmee voeren ze oorlog tegen de bevolking, ze mogen nauwelijks een hemd aan het lijf overhouden”.

Geen verbond noch toegevingen met de kapitalisten. Alle macht aan de arbeidersklasse. Onteigening van de oligarchie.